Warsztat Tores

To chyba najtrudniejsze z wyzwaniowych “zadań” – bo jakoś trudno mi sobie przypomnieć jakąś rzecz, której całkiem nie umiałam miesiąc temu, nauczyłam się i teraz już umiem.

Owszem, są rzeczy których stale się uczę i osiągnęłam nawet jakiś postęp – chodzę od września na kurs rysunku, bardzo profi i w o ogóle, uczą rysować ołówkiem i nie tylko, cieniowanie, bryły, perspektywa, na początku byłam przerażona, potem przerażona i załamana, że nigdy w życiu mi nic nie wyjdzie, a teraz doszłam do etapu, że cieszę się z machania ołówkiem/pędzlem oraz z tego, że może cały szkic niekoniecznie dobrze pod względem perspektywy i proporcji, ale garnek wyszedł fajosko. I np. wczoraj rysowaliśmy postać siedzącej modelki, podeszłam do tego na zasadzie “a co mi szkodzi, najwyżej mnie zabiją śmiechem”, tymczasem narysowałam człowieka podobnego do człowieka! Proporcje dobre! Cieniowanie dobre, wyszedł mi normalnie trójwymiar, widać, z której strony światło pada (moje dziecko poznało). Nawet mój mąż się zdziwił, skąd ja tak umiem rysować? No nie wiem, nie nauczyłam się przez te dwa miesiące, z czego modelkę rysuję drugi raz? A może jednak? Niemniej jednak nie mogę powiedzieć, że się już całkiem nauczyłam rysować, więc nie wiem, czy to się nadaje na wyzwanie.

Albo z innej beczki – pieczenie ciasteczek owsianych. No owszem, miesiąc temu ich nie piekłam, ale cały proces “uczenia się” polegał na znalezieniu w sieci dziesięciu przepisów, dokonaniu pewnej kompilacji i zrobieniu ciasteczek. Które wyszły bardzo pyszne. Więc umiem piec ciasteczka owsiane, ale co to z drugiej strony za umiejętność?

Albo z jeszcze innej beczki – kiedyś umiałam robić na drutach, nie jakoś świetnie (do etapu dwukolorowych robótek nigdy nie doszłam), ale oczko lewe, oczko prawe, rozpocząć, zakończyć, rękawiczki nawet kiedyś sobie zrobiłam, więc. Od bodajże liceum nie tykałam się drutów i trochę mi wywietrzała ta wiedza, którą dziś sobie odświeżyłam dzięki uprzejmej pomocy Google – czy to znaczy, że nauczyłam się od nowa?

Bardzo trudne rozważania. Ale wiem! W moim rysowaniu-doodlowaniu pomagam sobie pinterestem, i tam niedawno znalazłam bazgrołki nazywane “dangles”, a jak znalazłam, to i spróbowałam narysować. I wymyśliłam własne zastosowania, więc uważam, że to się jak najbardziej liczy jako nauczenie się, w pełni tego słowa znaczenia 🙂 Przykłady bazgrołków “dangles” poniżej:

I jako ramka do choinki na świąteczną kartkę:

A odpowiedź na pytanie, które być może się pojawi: Do czego to służy? brzmi: Do niczego. Jest to absolutnie niepotrzebne, oraz, jak twierdzi codziennie mój wewnętrzny krytyk “bez sensu”, ale za to sprawia mi przyjemność rysowanie tego, co uważam za wystarczające uzasadnienie.

Teraz idę sprawdzić, czegóż to nauczyły się przez ostatni miesiąc pozostałe uczestniczki wyzwania blogowego 🙂

This entry was posted on Thursday, November 20th, 2014 at 17:33 and is filed under Doodling, Różne, Rysowanie. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can skip to the end and leave a response. Pinging is currently not allowed.