Warsztat Tores

Jestem bardzo kobietą. Swoją matką i córką,
gdybym była mężczyzną
wkładałabym jej do ręki nóż przed wyjściem.

Żoną, która nigdy mnie nie kochała,
i jej otwartymi ustami.

Mogłabym być rzeką, ile razy byś nie wszedł,
nie zdażysz mnie wypić.

J.Szychowiak

Większa wersja TUTAJ.

A czego się dowiedziałam o sobie w ciągu ostatniego roku? Że potrafię zmienić swoje nawyki i zachowania, chociaż nie mam pojęcia, jak to robię. Coraz bardziej odczuwam i akceptuję swoją (i innych ludzi) osobność i nieporównywalność do kogokolwiek, a jednocześnie coraz bardziej dostrzegam i doceniam swoje wbudowanie w materię międzyludzkich powiązań i zależności. Dzięki czemu, chyba, mniej się szarpię. Ale tak naprawdę to wiem tylko, że nic nie wiem.

Dziękuję kolażowym paniom Kawowo-Nożyczkowym za wspaniałą całoroczną zabawę z zadumą – i wszystkim niesamowitym dziewczynom, które brały w niej udział, za to, że mogłam podziwiać ich prace, ich wnętrza, ich pomysły. To jak oglądanie innych galaktyk. Dziękuję.

This entry was posted on Saturday, December 26th, 2015 at 18:53 and is filed under Art journal, Autoportret, Feminka, Z wierszem. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can skip to the end and leave a response. Pinging is currently not allowed.