Warsztat Tores

Sama wybrałam dla Liftonoszek do liftowania pracę Karoli (KLIK), a potem nie umiałam sobie z nią poradzić, i wyszło takie nie do końca przemyślane coś:

Większa wersja – KLIK
Nie lubię tych ogromniastych kwiatów, ale potrzebowałam czegoś dużego w tym miejscu. Popsikałam je trochę glimmer mistami, żeby do siebie bardziej pasowały kolorem, no niekoniecznie się udało.

I drugi lift Liftonoszkowy, z którym niespecjalnie dałam sobie radę – oryginał to przepiękna, czysta, elegancka i doskonała praca Brises (KLIK), ja postawiłam na zupełnie inny klimat oraz monochromatyczność:

Większa wersja – KLIK

Jeszcze większy niż w poprzedniej pracy kwiat – ręcznie robiony, ale nie przeze mnie, dostałam go w jakiejś wymianie i totalnie nie pamiętam od kogo, ale jestem bardzo wdzięczna, bo jak widać się przydał 🙂

Na zdjęciu Hania, jak jeszcze była jedynaczką (była taka spacerowa sesja zdjęciowa, do której mi tylko pastele pasowały później).

Kiedyś nie bardzo rozumiałam, po co komu tagi, ale teraz już wiem – tagi służą do zabawy. Np. mediami, stemplami i tekturkami (zgodnie z wytycznymi nowego wyzwania Na Strychu).

Tekturowe bazy tagów najpierw pomalowałam białym gesso, a potem ruszyła maszyna:

Pierwszy tag najpierw został ostemplowany w trybiki i klisze (ciemnoszarym StazOnem), a po wierzchu popsikany czerwonym i granatowym glimmer mistem – wyszły całkiem efektowne zacieki:

Na drugim tagu zastosowałam odwrotną kolejność – najpierw psikanie (kocham limonkowy i turkusowy glimmer mist), na wierzch stemple (skrzydła i motylki są dodatkowo wyembossowane na gorąco). A jeszcze na wierzch tekturka-manekin, też pomalowana, popsikana i pomaziana crackle accent:

I tyle 🙂

Co u Was słychać? 🙂

Spodobała mi się idea skrapowania na wyjazdach, notowania na żywo, co się dzieje, zbierania ulotek i innych śmieci – przydaje się do tego specjalistyczny albumik, wcześniej skrzętnie przygotowany. W zeszłym roku miałam takie nad morzem i w Londynie, niekoniecznie całkiem na bieżąco wypełniane, ale jednak. W tym roku w planach mam rozmaite wyjazdy, niezbyt długie, ale jak na mnie to liczne, zapobiegliwie zrobiłam więc bazę do zbiorczego podróżnego albumo-notesu.

Okładka z tektury modelarskiej, bo musi być pancerna:

Sprężyna wydaje się za duża, ale przewiduję możliwość dołożenia jeszcze kilku kart i/lub spuchnięcia tych, które już są. A póki co, żeby mi się w torebce w sprężynę nie wplątywały inne rzeczy, zrobiłam opaskę z tektury falistej i ją zakładam na cały zeszyt.

Strony ze środka – generalnie pustawe, oklejone tylko trochę papierami Simple Stories, w sam raz pasującymi do podróży:

W zeszłym tygodniu miałam okazję zacząć wypełniać albumik, bo pojechaliśmy z mężem do Gdańska na konferencję. Bardzo przyjemne dwa dni, mimo, że co to za wiosna, jak zimno i pada, i zimno i pada… Gdańsk jest piękny, politechnika jest ogromna i piękna, kawiarnia T.Deker jest absolutnie obłędna… A strony po wypełnieniu wyglądają na przykład tak:

Powiem Wam jeszcze, że w sklepiku typu mydło i powidło pod tytułem “Nanu Nana” (akurat w Galerii Bałtyckiej, ale może w innych też jest) kupiłam fantastyczny notes! Kwadratowy, z kartkami różnego rodzaju – brązowymi, w linie, częściowo w kratkę, z obrazkami podróżnymi – jak smash book po prostu! W zasadzie kolejny notes nie był mi potrzebny, no ale! Jest cudny i go kocham.

Tak ok.14x14x2 cm, mixed-mediowe, z tekturką, stemplem i skrzydełkami z folii od stempla – na “opakowaniowe” wyzwanie z bloga Stempell&Kartoon (zapraszamy!):

BIG PHOTO

Rzut z góry:

Trochę z boku:

Detale:

I manekin z bliska:

BIG PHOTO

Jakiś skrapowy drobiazg pewnie się w nie kiedyś zapakuje, jak będzie okazja. A na razie leży, co i ja planuję uczynić.

Drugi tom albumu “Zuźki buźki” powstał głównie w oparciu o najróżniejsze papiery w kropki, bo jakoś strasznie ten wzór lubię. Na gotowej bazie, z której wyjęłam część kart, bo zrobiło się za grubo. Robię sobie te mini-skrapki do albumiku, bez jakiejś myśli przewodniej (z wyjątkiem tych kropek i jeszcze jednego drobiazgu – ciekawe, czy ktoś zauważy jakiego?), używając tego, co lubię i na co mam akurat ochotę, mniej niż w dużych skrapach przejmując się kompozycją, przesłaniem czy podpisem…

Okładka:

TUTAJ jest pierwsza część, a poniżej najnowsze strony, do końca drugiego roku życia.

Łysolek w marcu:

Z detalami:

Kwietniowe spacery:

Chorągiewki:

Czerwiec:

A tutaj karta będąca liftonoszkowym liftem TEJ pracy Core Jones:

Outdoor:

I urodziny:

Drugie oczywiście:

A gdyby ktoś chciał zobaczyć całość w większym rozmiarze, to wrzuciłam TUTAJ.

Bardzo dziękuję za uwagę 🙂
A jeszcze bardziej dziękuję za ewentualne dobre słowo 🙂
/Tores spragniona dobrego słowa

Czyli Madzia w dawnych czasach i w dziwnych kolorach:

Większa fotka – KLIK.

Piosenka gderliwego trolla z bajki “Dora the Explorer” była przez długi czas naszym domowym przebojem, więc nic dziwnego, że jak znalazł się prawdziwy trolowy most (w Zoo u Ueckermunde) to koniecznie trzeba było zrobić zdjęcie. I skrapa.

Większe foto TUTAJ.

Zuzka też ma zdjęcie na moście, w charakterze trolla, ale jest mniej efektowna.
Praca jest liftem skrapa Anny Marii – TEGO.

Natomiast ostatnią w tej liftonoszkowej edycji pracę, skrap Noami Atkins, zliftowałam tak:

Detale:

I większa wersja TUTAJ.

Zuzia zbiera i rozrzuca z dużym zapałem.

BIG WERSZYN.

Detale:

Tekturki kolorowane glimmer mistami:

I drzewka z Ptasiej Ulicy w 3D:

PS. Czasem się człowiekowi jednak poszczęści – pojechałam po coś zupełnie innego, a tu w małym sklepiku “z odzieżą z katalogów” na wystawie czekał na mnie mój wymarzony, idealny, pięknie leżący, dokładnie taki jak wymyśliłam – limonkowy płaszczyk! Tada!!

Dawno nie robiłam mini-albumów, a przecież bardzo je lubię. Natchnął mnie wreszcie zestaw papierów The Scrap Cake “One Moment in Time” i na podkładkach pod piwo zrobiłam maleństwo z kolejnymi zdjęciami zrobionymi ze slajdów z mojego dzieciństwa. Albumik bardzo prosty i minimalistyczny, może przy następnych się jakoś rozkręcę i będą bardziej ozdobne…

Fajne miałam spodnie, co?

Na blogu wyzwaniowym scrapki.pl dziewczyny zachęcają, żeby na wiosnę zrobić coś dla siebie. Zrobiłam więc skrapowy list do siebie samej czteroletniej…

Większa fotka KLIK, mniejsze fotki poniżej:

Chciałabym sobie powiedzieć, żebym się nie bała.